Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Στεγνα και στεγανα



Η διαφορά θερμοκρασίας σε δακρύζει

αγάπη-μίσος/πόνος-χαρά/

Μα τα δάκρυα στεγνώνουν

γη-ουρανός/πάθος-απάθεια

θα βρέχει μακρυά σου

Γ.Δάλλης

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Συνταγή


Παίρνεις από τον πάγκο ότι χρειάζεσαι... ένα Π αν θες το "γυρίζεις" ανάποδα να χωρέσουν τα υπόλοιπα, ένα-δυο ήτα , ένα γιώτα, ένα σίγμα και ένα "τέλειο κύκλο" να τα περιβάλει .. ανακατεύεις καλα τα σιγοψηνεις , πάντα με χαμηλή φωτιά να δέσουν ...μένεις εκεί σαν και εσύ να δένεις μαζί τους, στον ατμό ότι δεν θα χρειαστεί χάνετε , περνούν μέρες... χρόνια μερικές φορές, άλλες πάλι μια στιγμή φτάνει ...... θα μου πεις βέβαια, όχι δεν μαγειρεύεται η Ποίηση.. 

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Αστική-αστρική διαδρομή με λεωφορείο

Μην νομίσει κάνεις ότι έχει να κάνει με έναν κλασσικό άνθρωπο ...κάπου στο υπερπέραν τρέχω που και που γυρίζω στα εγκόσμια να δηλώσω <<ότι εδώ κατοικώ>> μετά φεύγω, ξανάρχομαι, φεύγω ...αστική-αστρική διαδρομή με λεωφορείο ...
Καμιά φορά, νομίζω ότι έχω φτάσει στον προορισμό μου ,μάταια όμως ,καθώς ι ο οδηγός φωνάζει, μισή ώρα στάση 
αντιλαμβάνομαι του ταξιδιού το μάκρος. 
Μην νομίσει κανείς ότι έχει να κάνει με ένας κανονικό άνθρωπο, αυτούς τους βρίσκεις στη γη η στα αστέρια.
Στάσεις μονάχα της μισής ώρας στο κοσμικό αυτό ταξίδι,  που της αφήνω η με αφήνουν σαν της άσπρες γραμμές του δρόμου σαν την διάρκεια ενός βλέμματος, από το ένα άστρο στο άλλο.
Μην θαρρείς λοιπόν πως είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους ίσως γιατί δεν βρήκα πότε κανέναν τους  στην "φεύγω έρχομαι" διαδρομή μου.
  

Γ.Δάλλης 
Μάιος του 13 


Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Γ.Π.ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΟΙΗΣΗ






η θλίψη έκλαψε
ύστερα θύμωσε
έσκισε το πέπλο του κόσμου περπάτησε μέσα στα χρώματα
κοιμήθηκε γυμνή κάτω από το φεγγάρι
είδε όνειρα βουτηγμένα στο μέλι
φόρεσε στεφάνι το φως
ξέπλεξε τα μαλλιά της
κολύμπησε στη λίμνη της ηδονής
πέρασε απαλά στον νεραϊδότοπο
μυήθηκε στην ομορφιά
έκανε έρωτα με όλες τις υπεροχές πιθανότητες
πότισε με τους οργασμούς την εξαίσια άνθη
γέλασε αρχαϊκές μουσικές
πείνασε ζουμερούς καρπούς
έπαιξε με τις σκιές
τραγούδησε της κραυγές των ενστίκτων
αγκάλιασε με πάθος τα ζώα
ταξίδεψε στα φτερά των πουλιών
δίψασε κοσμικό σπέρμα
ούρλιαξε ολόκληρες ελευθερίες
βίωσε την ανείπωτη χαρά
αγάπησε το θαύμα
το χάρισε στην πραγματικότητα
αυτή το φυλάκισε
και έχασε την μνήμη του
την όραση του
τις άλλες αισθήσεις



η θλίψη κλαίει
ύστερα θυμώνει
παλεύει κρυφά με βουβή πίστη
σκάβει υπόγεια ως το κελί
δοκιμάζει την αντοχή της
την ξεπερνά
σμίγει πάλι με το θαύμα
το λευτερώνει
το κρύβει στην φαντασία της
του διηγείται παραμύθια
του φέρνει μνήμες καθάριες
αρώματα από τον κήπο του
του ζωγραφίζει την ελπίδα
τον παλιό έρωτα της
του προσφέρει γεύσεις
κι απίθανες σκέψεις
το θαύμα σιωπαίνει
κείτεται ανήμπορο μες
στην ψευδαίσθηση της ζωής
όμως η φαντασία δεν μαραίνεται
κι η θλίψη δεν κλαίει
μόνο πεισμώνει
ως το κάποτε



Μάρτης 98

(Από την ποιητική συλλογή Ανθισμένο τίποτα του Γιάννη.Π.Γιαννακόπουλου )

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013


Εσωτερικές ειδήσεις
Σ’ αυτό τον τόπο δε βρίσκω εύκολα το Νότο
να ξέρω από πού φυσάει
ούτε τη Δύση σαν θεία να με νουθετήσει
τα ‘χω χαμένα και στροβιλίζομαι σαν σβούρα
μες το κενό και τη θολούρα σ’ αυτό τον τόπο
Σ’ αυτό τον τόπο δε βρίσκω εύκολα τον τρόπο
να πω το ναι να προχωρήσω
γιατί το όχι έχει μακρύτερη απόχη
και παραπαίω ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο
με ένα ίσως επενδύω
Σ’ αυτό τον τόπο πιάνεις πιο εύκολα το λόττο
από τη σκέψη του πλησίον
γιατί ο άλλος έγινε πρόσφατα μεγάλος
και δεν ακούει παρά μονάχα ό,τι θέλει
μ’ όλα τα δάχτυλα στο μέλι
σ’ αυτό τον τόπο
Σ’ αυτό τον τόπο δε βρίσκω εύκολα το στόχο
να πιάσω κέντρο επιτέλους
γιατί το κέντρο δεν είναι ακίνητο σαν δέντρο
μετακινείται αλλάζει θέση κάθε λίγο
και προσπαθώ να τ’ αποφύγω
Σ’ αυτό τον τόπο που όλα γίνονται με κόπο
και πάντα κάποιος άλλος φταίει
έχω προσέξει όσοι ξυπνάν από τις έξι δεν έχουν λόγο
μόνο αυτιά να μας ακούνε και χέρια να χειροκροτούνε
σ’ αυτό τον τόπο μα κάποτε θα βαρεθούνε
και θα μας γράψουν στα παλιά τους
εκτός κι αν έχουν λερωμένη με κάποιο τρόπο τη φωλιά τους
με κάποιο τρόπο σ’ αυτό τον τόπο  
Μιχάλης Γκανάς