Το όνειρο Στίχοι,Μουσική:Δήμος Μούτσης

  Βρέθηκα σε κύκλο σκοτεινό στ' όνειρο που είδα χθες το βράδυ
κι ήμουνα απ' τη μια του κύκλου εγώ κι εγώ από την άλλη
κι ήμουνα απ' τη μια του κύκλου εγώ ήμουνα εγώ κι από την άλλη
έτοιμος να μου αποκριθώ και να ρωτήσω πάλι
κι ύστερα χάθηκα μακριά, χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια,
παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά, χορεύοντας και τραγουδώντας
έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας, έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας.

Κι είδα ένα παιδί, μικρό παιδί που έπαιζε και μου 'ριχνε στα ζάρια
το ύστερο του πόθου μου φιλί, τα πρώτα παιδικά μου χάδια
κι εκεί- εκείνη τη στιγμή άκουγα να τραγουδάνε εντός μου,
ο ύπνος με το θάνατο μαζί, τραγούδια του ερωτός μου
κι ύστερα πάλι ξαφνικά, χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια,
παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά, χορεύοντας και τραγουδώντας
έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας.

Κι είδα τις ελπίδες μας σκιές, βάδιζαν αμίλητα εμπρός μου,
σύμβολα, σημεία και μυστικές μορφές αυτού του μάταιου κόσμου
και είκοσι αιώνες σκοτεινοί έφταναν στο τέλος τους πια τώρα
κι από 'ναν κόσμο σ' άλλονε τελικά, εμείς, περνάμε, λέει, ώρα την ώρα
κι ύστερα πάλι ξαφνικά, χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια,
παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά, χορεύοντας και τραγουδώντας
έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας, έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας.

Βρέθηκα σε κύκλο σκοτεινό στ'όνειρο που είδα χθες το βράδυ
κι ήμουνα απ' τη μια του κύκλου εγώ κι εγώ από την άλλη
πες μου τι είν' αυτά που βλέπω εδώ, πρόφτασα να πω στον εαυτό μου,

μη μιλάς μον' κοίτα και πέρνα λέει αυτός και βγήκα από τ' όνειρό μου.                                        

 

                                                     Με πάει ψηλά στον ουρανό
                                                      Μου λέει τώρα γκρεμίσου
                                                     Και 'γω σαν άστρο ρίχνομαι
                                                      Κι ακούω την ευχή σου...

Κρατώ το σχήμα της λύπης!!!

                                               


Ποτέ δεν θέλω
Να μου ξεφύγει
Το σχήμα της λύπης
Ως λάβαρο
Στους νυχτερινούς λαβύρινθους

Των εμμονών μου

Η λύπη
Όχι το αντίθετο
Της χαράς
Μα σαν πικρό φάρμακο

Για τις διαψεύσεις
Σαν μάθημα ζωής και σοφία

Λύπη για τα ταξίδια
Που δεν θα κάνω
Τις πολιτείες
Τις απρόσιτες για μένα
Τα βιβλία που θα αφήσω
Δίχως να διαβάσω

Λύπη για την μοίρα του ανθρώπου
Για το αναπόφευκτο τέλος

Αδράχνω κομμάτια χαράς

Να τα έχω ως ενθύμιο
Στον δρόμο προς την αιωνιότητα
Να τα δείξω στον δήμιο
Με τον μαύρο μανδύα

Ίσως και να μου επιτρέψει
Να κοιτώ το κόκκινο των λουλουδιών
Για πάντα

Μα πάνω απ’ όλα
Φυλάω προσεκτικά
Την ιερή πίκρα μου

Όλη μου τη ζωή
Αραξοβόλι η ψυχή μου
Ψάχνει
Μα ξέρω καλά
Πως όταν το βρει
Δεν θα το θέλει

E.O

Αλλά αγάπησα τον πλησίον μου κι ο πιο πλησίον, ηταν ο εαυτός μου!

Οικοδόμησα τη ζωή μου σε βάσεις γερές και πιστά ακολούθησα τις δέκα εντολές με μικρές παραλλαγές.

Ου κλέψεις! παρά μόνο για το ψωμί του παιδιού σου.

Ου ψευδομαρτηρήσεις! παρά μόνο για να καταδώσεις τον εχθρό σου.

Ου μοιχεύσεις! αλλά δεν είναι έγκλημα μια-δυο παρανομίες.

Τίμα τον πατέρα σου! αν δεν έχετε στα κληρονομικά διαφωνίες.

Αυτά σου αφήνω για διαθήκη,μακρινέ, μελλοντικέ απόγονέ μου
Σου γράφω μέσα στη φρίκη, τρεις ώρες μετά την έναρξη του τρίτου παγκοσμίου πολέμου

Οικοδόμησα τη ζωή μου σε θεμέλιο σωστό,πρακτικά ακολούθησα όμως τη μέση οδό, μη με πούνε και κουτό!

Δεν αδίκησα παρά μόνο για το καλό των δικών μου

Δεν σκότωσα παρά μόνο στη μάχη τον αντίπαλο μου

Δεν ειπα ψέμματα παρά μόνο ν'αποφύγω τις τρικλοποδιές του κόσμου

Αλλά αγάπησα τον πλησίον μου κι ο πιο πλησίον, ηταν ο εαυτός μου!

Αυτά σου αφήνω για σημάδι, το στερνό του αιώνα μου βιβλίο

Σήμερα ο κόσμος ριμάδι

Που έκανα λάθος άραγε

Που έκανα λάθος ΑΝΤΙΟ!