,...ξέρει απ΄ έξω το ποίημα.....

Ε λοιπόν θα το ξέρεις,
το έξυπνο χρήμα έχει στέκι του στις μητροπόλεις,
στο χρυσό του το νήμα σε τυλίγει σαν θύμα,
με την πρώτη σε ρίχνει ματιά.

Ε λοιπόν να το ξέρεις,
το βρώμικο χρήμα περπατάει στις άρρωστες πόλεις
έχει σίγουρο βήμα,ξέρει απ΄ έξω το ποίημα
και σε παίρνει με μια σαϊτιά.

Κι΄ όταν το σκέφτομαι βρέχει σφυριά,
βρέχει καρφιά κι΄ ένα δάκρυ.
Είμαι μονάχος, στέκω μακριά,
βουβός, εκεί σε μιαν άκρη.

Ε λοιπόν να το ξέρεις,
θα ζητάς διψασμένος ένα όνειρο στις μητροπόλεις,
μα θα είσαι δεμένος κι΄ από χέρι χαμένος
στης ζωής τη μεγάλη ζαριά.

Ε λοιπόν θα το ξέρεις,
εραστής πουλημένος θα γυρίζεις στις άχρωμες πόλεις
απ΄ τους φίλους σου ξένος στη γωνιά ξεχασμένος
και στης όχθης την άλλη μεριά.

Κι΄ όταν το σκέφτομαι βρέχει σφυριά,
βρέχει καρφιά κι΄ ένα δάκρυ.
Είμαι μονάχος, στέκω μακριά,
βουβός, εκεί σε μιαν άκρη.