Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012


Αντίξοο.

Πικρός μα τον συνηθίζεις τον καπνό. 
Η φλόγα κρυμμένη μέσα σου θαρρείς
Φωτιά παίρνεις, φωτιά δίνεις.
Και ας σε έπεισαν ότι το λευκό
δεν είναι αντίξοο, φθαρμένη ανάσα
το γαλάζιο.

Το κορμί σου πλώρη στην ζωή, πρόβαλε
Γνωστή η τρικυμιά της το ξέρεις.
Το ξέρουν και τα βράχια, πνιγμένες πέτρες
θα έλεγες αν δεν είχες ναυαγήσει.
Μα πόση θάλασσα έχουν τα δάκρυα. 
Τα βράχια το ξέρουνε.
Βουνά ήταν κάποτε και τον ουρανό στήριζαν
Και ας τα έπεισαν πως δεν είναι αντίξοο
το γαλάζιο.

Κυμάτιζε εκεί στο μεταίχμιο, αλμύρα και
μαύρη πέτρα να γεύεσαι, όσοι σε πείσανε
για το αντίξοο, ξεχνούν την ύπαρξη σου.


Γρηγόρης Δάλλης 
23 / 2 / 2012

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου