Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014

 " Κάνε ζωούλα "

-Ο κάθε άνθρωπος την στιγμή της γέννησης του παίρνει ένα δώρο που φαντάζει άκαιρο,  εικονικό, ίσως και να μην αντιλαμβάνεται ο ίδιος ότι το έχει,ότι το κουβαλά.
Αυτό λοιπόν δεν είναι άλλο,από ένα ποτήρι, ένα τόσο δα..... άδειο ποτηράκι.
Ένα κοινό ποτηράκι που μήτε λειτουργικό δείχνει. μήτε χρησημο.
Και περνούν τα χρόνια που και χάρες έχουν μα και λύπες περίσσιες.. και αγαπάμε και μας αγαπούν. Πληγώνουμε και πληγωνόμαστε και αδικούμε και μας αδικούν.....Οικείο θα μου πεις.
Και περνούν τα χρόνια και τρέχουν και σκοντάφτουν,άλλοτε πάλι αργά περιδιαβαίνουν με μια γεροντική βασανιστική ανία, αποστειρωμένη με γεύση και μυρωδιά από οινόπνευμα.

-Ένα καζάνι λοιπόν που μέσα ρίχνεις τα στάφυλλα σου,πατημένα η μη. Σαν την τροχία σου σε αυτόν τον κύκλο.... ισοπεδωμένη η ακέρια.

-Και βράζει το καζάνι... και βράζει....και φτάνει η στιγμή της τελευταίας πνοής... της ύστερης απόσταξης.... αντιλαμβάνεσαι και το ποτήρι ,αντιλαμβάνεσαι και τον σκοπό του τον ύστερο.
Με αυτό λοιπόν θα αποστάξεις...ότι μεθυστικό αποτέλεσε την βράση σου, ότι εσύ στο καζάνι έριξες.
Με αυτό λοιπον θα μεταλάβεις, το γεμάτο πια από την απόσταξη σου τόσο δα ...ποτηράκι.

Στην υγειά μας.




3-10-2014
Γ.Δάλλης
 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου