Η φουρτούνα είχε περάσει, βρέθηκε έξω από το νερό, ακούμπησε σε μια πέτρα , σπασμένος ,σχεδόν πνιγμένος..... εκεί βαθειά είχε αφήσει τα κομμάτια που από επανω του έλειπαν .... ήταν γυμνός κάτω από τον ουρανό που τον χάιδευε γυμνός και από τον αέρα που από μέσα του περνούσε.
Αυτό ήταν .....σκέφτηκε όλα τελείωσαν, ποτέ πια δεν θα είναι η πύλη που αφήνει το φως να περνά. Ποτέ δεν θα είναι η ασπίδα στις βοές και στις σκόνες ,ούτε και μέρος του οικοδομήματος .... Ποτέ δεν θα...... Μα για στάσου......... είμαι όρθιος .....σκέφτηκε και άπλωσε το κορμί στο κρύο χειμωνιάτικο αεράκι.... φώναξε με όλη του την ψυχή ......ΕΙΜΑΙ ΟΡΘΙΟΣ... ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου